Columns

Dilemma #12. Zwijgende stalker of 2% missen.

Om de twee weken publiceer ik hier een dilemma die ik haal uit het boek Het grote dilemma op Dinsdag boek. Ik heb verder niks te maken met Dilemma op Dinsdag (maar kijk gerust op hun Facebook-pagina) maar ben gewoon fan van het boek. Lees hier de andere dilemma’s.

<strong>Note: Het dilemma van deze keer komt niet uit het boek maar van de Facebook pagina. </strong>

 

12274461_972593269478492_6807333743767424830_n.jpg

Afbeelding via de Dilemma op Dinsdag Facebookpagina (klik hier)

Dilemma #12. Je wordt continu achtervolgd door een zwijgende vreemdeling versus een willekeurige 2% van je Facebook-vrienden verdwijnt in het echt.

Beeld je even in. Je bent een dagje uit met de liefde van je leven. Het is de mooiste dag van je leven. Jullie gaan naar een willekeurige mooie stad, struinen daar als een verliefd stelletje rond en drinken iets op het leukste terrasje van de stad. Jullie picknicken in het mooie park, gaan uiteten in een lekker restaurant en aan het eind van de dag gaan jullie nog naar een concert. Helemaal perfect. Uiteindelijk komen jullie weer terug in het hotel en ligt de liefde van je leven snel voor pampus. Jij kijkt nog even door het raam naar buiten en daar, daar zie je hem. Hij zit op het bankje tegenover het raam en kijkt je recht aan. Sigaretje tussen z’n lippen. Hij zegt niets. Dat heeft ie ook nooit gedaan. We hebben het over je persoonlijke, zwijgende stalker.

Ik bedoel, als iemand je telkens achtervolgd is dat niet alleen van de bushalte naar je huis. Nee, hij is overal. Bij je familieweekend, bij je huwelijksnacht, bij je colleges, bij je dagjes winkelen en ja, zelfs bij je bevalling (dat vond ie ook wel emotioneel. Ik bedoel, het voelde toch even alsof je stalker ook een kind kreeg, zo goed kende hij je inmiddels wel). Je hebt compleet geen privacy meer en iemand die meer over je leven weet dan jijzelf misschien. Dat lijkt mij gewoonweg traumatisch en doodeng. Bovendien beeld ik mij ook het stalkende personage uit de serie Hey Arnold! in (klik hier). Iemand die er zo uit zeg maar en ook net zo hijgt. Alleen niet met je praat.

Aan de andere kant, je moet er toch maar iets leuks en positiefs van maken. Laten we er vanuit gaan dat de stalker vredelievend, totaal niet obsessief (anders zou hij je ook geen jaren stalken toch? Toch?) en absoluut niet gewelddadig is. Mocht je zo’n ideale stalker hebben, dan is het alleen maar handig. Je bent nooit alleen en iemand houdt je altijd in de gaten. Als je naar huis moet fietsen door het donker hoef je niet bang te zijn voor enge, kidnappende mensen want hé, je stalker is er. Als je een hartaanval of een ongeluk krijgt kan hij je helpen. En mocht je telefoon leeg zijn, wil je stalker vast wel de zijne lenen (inclusief alle foto’s van jou die daar opstaan). Stalker to the rescue.

Het andere dilemma lijkt op het eerste gezicht heel onschuldig en misschien zelfs wel handig. Een willekeurige 2% van je Facebook-vrienden verdwijnt in het echt. Alles is relatief en het ligt natuurlijk maar net aan hoeveel Facebook vrienden je hebt, maar het kan maar net zijn dat die vervelende 2% verdwijnt. Je weet wel, de mensen die continu updates plaatsen over hun avondeten, hoe vaak ze douchen en hoeveel kilometer hard ze hebben gelopen. Of die mensen die Facebook wel heel erg gebruiken als persoonlijke uitlaatklep, inclusief alle details die je echt niet wil weten. Soms lijkt het wel erg fijn als die kleine groep van zeikende mensen verdwijnt.

Maar het leven pakt nou eenmaal niet altijd uit zoals je wilt (oh, wijze woorden hier!) en je zult maar net hebben dat die ene leuke 2% verdwijnt. Je beste vriendin, je moeder, je vriend(in), je huisdier die ook een eigen Facebookpagina heeft of die ene verre liefde die je stiekem zelf stalkt. Allemaal opeens weg. Ik zou daar maar moeilijk mee om kunnen gaan hoor. Bovendien zou ik het niet op mijn geweten willen hebben dat die mensen door mijn keuzes verdwijnen. Een oplossing zou zijn om iedereen op Facebook te ontvrienden of Facebook te verwijderen.

Als dat zou mogen, ga ik voor die keuze. Scheelt ook een hoop tijd die je niet kwijt bent aan Facebook.

Waar kies jij voor?

4 Reacties

  1. Doe mij maar die willekeurige twee procent. De kans is erg groot dat je die twee procent toch niet mist.
    Daan onlangs geplaatst…Recensie | Marvel’s Jessica JonesMy Profile

  2. Ach, die twee procent kan ik hopelijk wel missen (al moet ik zeggen, ik heb laatst een Facebooksweep gehouden en een hoop onnodige mensen verwijderd, dus mijn vrienden zijn nu wel allemaal mensen die ik redelijk goed ken). Maar toch, liever dat dan een zwijgende stalker, brrrr.
    Karlijn onlangs geplaatst…You dance on a tightrope of weird | Het dagboek van een 18-jarig meisjeMy Profile

  3. Laat die 2% facebook vrienden maar verdwijnen! 2% vaan 0 is … Nul! Ik heb geen facebook vrienden! Yay for me! als ik er maar 1 had gehad, was er dan een willekeurig lichaamsdeel van die persoon verdwenen?
    Daenelia onlangs geplaatst…A Bit of Fry and Laurie maakte mijn avond goedMy Profile

  4. Ah ik interpreteerde de tweede stelling als in dat die 2% doodgaat – maar dat was wel érg luguber hahaha. Ik zou dan sowieso voor de tweede optie gaan. Op FB kijk ik toch nooit meer.
    En woooooow ik heb lang niet aan Hey Arnold gedacht. Ik krijg een beetje de kriebels van dat stalker plaatje haha.
    Kim onlangs geplaatst…Kort maar krachtig!My Profile

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.