Persoonlijk

Stilstaan bij jezelf

WP_20160614_21_39_49_Pro (2)

De afgelopen weken stonden bij mij vooral in het teken van druk, druk en nog eens druk zijn. Hoewel ik geen colleges meer heb, moeten verschillende vakken worden afgerond en deadlines worden gehaald. Daarnaast is er – zo schijnt – ook nog een sociaal leven dat zo nu en dan aandacht vereist, familie die mij ook wil zien en spreken en nog een hoop andere dingen die een beetje liefde van mij willen hebben. Ik doe het allemaal graag en ga er telkens voor 100% voor, maar het is wel veel allemaal. Het voelde op het laatst een beetje als jongleren met vijf ballen, terwijl ik er maar vier in de lucht kan houden (bij wijze van spreken dan he, want ik kan absoluut geen enkele bal in de lucht houden).

Toen ik merkte dat alles wel heel erg veel werd, nam ik de dappere (al zeg ik het zelf) beslissing om een vak te laten vallen. Over hoe lastig ik die keus vond, schreef ik al eerder. Het was een verstandige en nodige keuze, maar het voelde wel een beetje alsof ik gefaald had in goed plannen. Wél een tweede studie starten volgend jaar en niet eens alle vakken van de eerste studie aankunnen. Ik merkte ook niet echt dat alles rustiger werd daarna, ging meteen vol gas door met alle vakken die verder nog om aandacht smeekten.

Inmiddels weet ik dat ik één vak gewoon gehaald heb. De presentatie van maandag, waar ik enorm tegen opzag, ging ook wonderbaarlijk goed en dus hoef ik nog maar één deadline te halen. Dus toen ik mijn laptop opstartte vanochtend, wist ik even niet goed wat ik moest doen. Er was ineens niet zoveel werk meer. Ineens besefte ik pas hoe druk en afwezig ik was geweest de laatste tijd. Ik had nauwelijks een moment genomen om rustig adem te halen, een stapje terug te doen en alles van een afstandje te bekijken. Tegelijkertijd drong er iets heel anders tot mij door: hoe enorm ik gegroeid ben. Nee, niet dat ik ineens wel een fatsoenlijke lengte heb. Maar in de figuurlijke zin.

Vorig jaar rond deze tijd liep het eerste studiejaar ten einde en was ik doodop. Vorig jaar rond deze tijd had ik net mijn eerste paar oriënterende gesprekken gehad bij de psycholoog van de huisarts. Vorig jaar was ik volop gestrest en continu angstig. Ik liep over van irreële gedachten, sliep nauwelijks en was overtuigd dat ik mijn studie niet zou halen, ook al had ik al bijna mijn propedeuse gehaald. Vorig jaar liep ik naar huis met de diagnose ‘Gegeneraliseerde Angststoornis’ en een doorverwijzing naar een gespecialiseerde psycholoog.

Toen ik een tijd geleden de behandeling bij diezelfde psycholoog afrondde, gaf hij mij één heel belangrijke tip mee: reflecteer op jezelf. Ik moest van hem elke dag of elke week de tijd nemen om stil te staan bij mijzelf (zoals ik ook zei in deze post). Ik moest nadenken over wat goed ging, waar ik dapper nee tegen zei, waar ik trots op ben en waar ik aan moet werken. Ineens drong het tot mij door dat ik trots kon zijn op hoe ik nu bezig was. Ja, ik was behoorlijk gestrest, sliep soms wat slechter en jammerde dat het allemaal niet zou lukken (daar mag ik dan weer aan werken) maar ik ben er veel beter aan toe dan vorig jaar. Ik weet nu dat de dingen heus wel lukken met hard werken en anders ook wel goed komen. Ik heb vertrouwen in mijn studie en mijn kunnen. Ik weet irreële gedachten weg te duwen en houd mijzelf niet eeuwig wakker met gepieker. En als ik even twijfel, dan kijk ik naar de collage op mijn deur, waar een mooi citaat pronkt: Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Dat is een fijne gedachte om vast te houden en perfectionisme juist mee los te laten.

Met diezelfde gedachte ga ik aan de slag voor mijn laatste deadline. Ik heb vertrouwen in mijzelf en het reflectiemoment doet mij realiseren dat alles wel goed komt. Ja, stiekem ben ik best wel trots op mijzelf.


Sta jij vaak stil bij hoe de dingen gaan? Wat leer je van zulke momenten?

ps. Het citaat en de poster zijn afkomstig van het tijdschrift Flow, maar ik weet niet meer welk nummer precies.

8 Reacties

  1. Manon zegt:

    Mooi geschreven! En knap dat je de beslissing hebt gemaakt om een vak te laten vallen, ik snap dat dat voelt als falen, maar ik denk dat je het eerder als een overwinning moet zien omdat je accepteert dat de druk te veel is en er iets aandoet in plaats van door te modderen. Ik sta niet zo vaak stil bij dingen gaan, maar nu het einde van mijn eerste jaar op de uni eindigt besef ik wel hoe veel ik heb geleerd en ben ik ook best trots op mezelf (als ik die laatste vakken ook nog even goed afrond haha).

    1. Awh dankjewel! En je mag ook echt trots zijn hoor. Een eerste jaar universiteit is niet niets en je hebt je er heel mooi door heen geslagen. Plus een hoop dingen geleerd inderdaad!

  2. Je hoeft niet alles te doen, en je hoeft niet alles perfect te doen. Dat hou ik me voor.
    … en heel simpel: als ik steeds in een kringetje denk als ik probeer te slapen, ga ik of schaapjes tellen, of ik zeg rijmpjes op in mijn hoofd. Zelfs ‘alle eendjes zwemmen in het water’ helpt me al in slaap vallen voor ik het drie keer door mijn hoofd heb laten gaan. Mja, ik slaap ook wel vrij makkelijk en zo …
    Maar natuurlijk is het prima dat je je eigen grenzen goed afbakent en in kunt schatten wat wel en niet kan. Dat is zelfs een essentiele skill in het leven.
    Daenelia onlangs geplaatst…Wat we samen kijkenMy Profile

    1. Ik bewonder soms echt hoe jij in het leven staat. En inderdaad, ik denk ook dat het voor een groot deel iets is dat je moet leren.

  3. Mooi artikel! Ik herken mezelf er best wel in. Vooral het gevoel van falen als je besluit het rustiger aan te doen, maar eigenlijk hoeft dit helemaal niet. Lastig…

    1. Ja, het is denk iets dat we moeten leren accepteren. Misschien wordt het dan steeds makkelijker om te accepteren dat je niet faalt als je voor jezelf kiest!

  4. Als je kijkt waar je vandaan komt en kijkt waar je nu staat, dan vind ik echt dat het enorm trots op jezelf mag zijn! Goed dat je hebt geleerd om te reflecteren. Reflecteren is echt het grootste hulpmiddel om te groeien. Wat ik heel knap van je vind is dat je er voor hebt gekozen om een vak te laten schieten. Dát is nog eens voor jezelf kiezen. Ik vind het tof van je!

    1. Awh dankjewel voor je lieve reactie!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.