Geheimpje: ik loog in de titel.
“Goh, wat praat jij snél zeg. Ik kan er geen klap van verstaan.” Dat is zo’n beetje het eerste ding dat mensen tegen mij zeggen. Oké, het tweede dan. Na hun eigen naam en de vraag wie ik ben, volgt vaak al snel de conclusie dat ik praat alsof ik haast heb. Nu moet ik bekennen: ik weet zelf vaak totaal niet waar die mensen het over hebben. In mijn gedachten praat ik op een normaal tempo. Ik weet niet wat een normaal tempo is en hoe je dat meet (kilometers? Hertz? Liters? “Zij praat 2 kilometer per uur.”) maar in mijn gedachten beheers ik dat tempo wel. En de persoon waarmee ik praat, praat even snel als ik. Alles oké. Totdat ik halverwege het gesprek wordt onderbroken. Dat gaat altijd op dezelfde manier. De persoon met wie ik praat, kijkt mij de hele tijd wazig aan en dan ineens fronst hij en klinkt het: “Sorry maar wát zei je. Ik kan je echt niet volgen, je praat zóó snel.”
Met presentaties is het nog erger. Hoewel ik inmiddels redelijk op mijn praattempo let tijdens presentaties, kon ik vroeger gerust met 300 kilometer per uur door de powerpoint heen sjezen. Dan riep ik enthousiast: “Okédatwashetdaneindezijnernogvragennee?leuk!”, terwijl de rest van de groep nog alles aan het verwerken was. Eén keer liet een docent mij expres de presentatie opnieuw doen maar dan op een langzaam tempo. Telkens als ik maar een kilometer te snel ging onderbrak hij mij met “TE SNEL!” en moest het opnieuw. Op het laatst had ik het idee dat ik een uur deed over één lettergreep.
Ik ben mij er inmiddels dus wel bewust van dat ik snel praat, vooral als ik mega-enthousiast ben. Ik vind het ook heus niet erg als mensen mij er soms op wijzen. Wat mij wel frustreert is hoe mensen mij soms aankijken. Alsof ik knettergek ben en ook nog een Chinees praat. “Wát zeg je”, roepen ze dan. “Je praat echt raar en snel.” Joh, denk ik dan, dat weet ik ook wel. Of erger zijn de mensen die mij na gaan praten op, blijkbaar, hetzelfde tempo maar dan met een gek toontje. Ik weet niet waar dat op slaat. Is het de bedoeling dat ik ga lachen? Dat ik zeg ‘oh zó praat ik dus’? Dat ik mij ga schamen? Ik voel mij namelijk dan wel ontzettend gênant. Het liefst kap ik het gesprek af. Net als mensen aan anderen gaan vragen: “Kan jij verstaan wat ze zegt?”. Hoi! Ik sta hier? Dat daar naast mij is niet mijn tolk of vertaalmachine. Op statements als “Je praat snel” reageer ik voortaan alleen nog maar met “Jij luistert langzaam.”
Neem het van mij aan: de meeste mensen die (blijkbaar) snel praten, zijn zich daar meer dan bewust van. Sinds dat ze kunnen praten worden ze er namelijk dagelijks aan herinnert door anderen. Tot het punt dat het gewoonweg niet meer leuk is. Als iemand vindt dat ik snel praat vind ik het fijner als ze komen met opmerkingen als:
• Wil je dat even herhalen, ik verstond het niet zo goed
• Sorry, wil je iets langzamer praten?
• Geweldig als je zo enthousiast bent!
• Ik ben blij dat ik met jou praat, we kunnen meer bespreken in minder tijd!
Gewoon aardig en vriendelijk. Niks mij raar aankijken of concluderen dat ik snel praat. Ga alsjeblieft niet grappig doen en napraten maar doe ook niet alsof je mij wel degelijk hebt verstaan. Vraag gewoon lief of ik langzamer wil praten of even iets wil herhalen. Of denk positief: ik bespreek gewoon meer in minder tijd. En tijd is geld toch?
Herken je dit of ben jij juist één van de langzame luisteraars (grapje)?
* Overigens zeggen vrienden en familie dat het snelle praten na een tijdje minder opvalt. Dus het went ook 🙂
** Over het toppunt gesproken: mijn moeder vond dit ‘snel geschreven’. Dat zei ze wel al gapend hoor.
Mijn probleem was dat ik altijd te zacht praatte. Wel op het ‘juiste’ tempo, maar mijn oren zijn gewoon beter, dus als ik praat zodat andere het ook verstaan, klinkt het voor mij alsof ik schreeuw 😛
En mijn gozer mompelde vaak in het begin. Kon ik hem ook niet verstaan. We zijn er allebei uit. Dat komt ook omdat mijn gozer zelf niet zo goed hoort als ik, en ik harder tegen hem moet praten dan ik normaal zou doen. Dus dat doe ik nu bij iedereen. En mijn gozer spreekt nu duidelijk, nadat ik hem een keer 6 keer heb laten herhalen wat hij zei.
Want, laat ik dat wel vooropstellen, als je wilt communiceren moet je zelf, als zender, zorgen dat je boodschap aankomt. Door duidelijk, langzaam en hard genoeg te praten. Echt hoor. 🙂
Hahah samen het probleem opgelost dus! Dat je bij jezelf moet beginnen ben ik zeker met je eens en ik probeer er ook op te letten. Het schijnt gelukkig al minder te zijn, tenminste ik hoor mensen er steeds minder vaak over 🙂
Ik praat niet te snel maar praat soms wel te binnensmonds. Dan verstaan mensen er ook even geen klap van. Als iemand dan gewoon op een nette manier er iets van zegt vind ik het prima.
Mariska onlangs geplaatst…Pokémon op je smartphone
Haha ik ken verschillende mensen die ook zo snel praten. Gelukkig doe ik dat zelf niet. Maar mensen die heel langzaam praten vind ik echt veel vervelender dan snelle praters hoor. :’]
Charelle onlangs geplaatst…The Happiness Project – #1 Meer Energie
Haha vlot geschreven is het inderdaad, maar dat is niet zo’n probleem (hoewel ik het dan ook wel op een sneller tempo voor ga lezen in m’n hoofd). Mijn zus praat ook zo snel en ik moet zeggen dat je het wel ‘leert’ verstaan, maar vooral bij presentaties, toneel of andere publieke dingen is het niet het meest chille om naar te luisteren. Zij is zich er ook sterk van bewust door iedereen die er altijd wat van zegt (in ons gezin gaat dat gewoon zo van ‘yo ik heb geen ideee wat je nu zegt, doe het opnieuw en nu LANGZAAM’), haha. Ik heb overigens een vader die een beetje stottert en een goede vriend die juist heel sloom praat en ik praat zelf bij presentaties of iets dergelijks rather monotoon dus iedereen heeft wel wat, toch?
Hester onlangs geplaatst…Donderdagavond @ Rotterdam
Haha precies, iedereen heeft wel zijn eigen, typische manier van praten. Het ene kwaaltje stoort soms meer dan het andere. Al moet ik toegeven dat ik het bij presentaties aardig onder controle heb 🙂
Haha ik praat ook vrij snel. Vroeger noemde ze me juffrouw kip en dat was niet voor niets 🙁
Jeanine onlangs geplaatst…Waarom ik nooit strijk + handige tips om ook nooit meer te hoeven strijken
Aww dat is dan wel weer gemeen!
Heel herkenbaar! Leuk stuk weer 🙂
Audrey onlangs geplaatst…Een of andere Molblogger 2016: WIDM-recap aflevering 3