Dilemma #1. Bratwurst en kermis muziek.

Ik vind het leuk om mensen lastig te vallen met gekke vragen (“waarom heeft Tarzan geen baard?”) of dilemma’s voor te leggen waar je liever niet over wilt nadenken (“Altijd jeuk aan je tenen of altijd puistjes op je gezicht”). Dilemma op dinsdag is daarom ideaal voor mijn liefde voor gekke dilemma’s en vragen. Afgelopen Sinterklaas kreeg ik hun boek cadeau en viel ik, natuurlijk, iedereen om mij heen constant lastig met dilemma’s. En nu, lieve lezers, zijn jullie aan beurt.

Het dilemma

Alles wat je zegt wordt in het Duits nagesynchroniseerd of je wordt op straat altijd achtervolgd door een draaiorgel.

Duits nasynchroniseren

Oké, Duits vind ik een best leuke taal. Toegegeven, het is misschien niet de meest romantische, zwoele taal. Maar toch is Duits een leuke taal (en dit zeg ik niet omdat mijn oma Duits is) want alles wat je zegt klinkt heel serieus en tegelijkertijd ook weer niet. Bovendien, zoals iedereen weet, eindigen alle zinnen in het Duits op Jawohl. In mijn beleving dan.

“Heb je er zin in?”. “JAWOHL!” (Alles moet ook in capslock geschreven worden)

“Wat staat er op het menu?”. “BIER UND BRATWORST, JAWOHL”.

“Wat doe jij zoal op een dag?”. “BIER TRINKEN UND BRATWURST ESSEN, JAWOHL”.

Goed, je snapt mijn punt wel. In het Duits klinkt alles of je agressief bent maar het ook weer niet zo agressief bedoelt. (way to stereotype). Maar stel je voor hè, dat alles wat je zegt wordt nagesynchroniseerd in het Duits. Gaan mensen je woorden dan niet anders interpreteren? Sta jij te praten over de wereldpolitiek en wereldvrede, staat er een Duitse vent naast je te schreeuwen wat jij zegt. Tja, het enige wat mensen dan horen is “blablabla, bratwurst, blabla, Oktoberfest”. Tja, moet je dat willen? Is zo’n nasynchronisatie niet heel afleidend?

Maar draaiorgels dan?

Tja, dat is de andere kant. Een draaiorgel. Die zijn nou ook niet per se zwoel en romantisch. Nee, draaiorgel (zonder onder de draaiorgelaars (?) onder ons) zijn helemaal niet leuk, maar juist irritant. Volgens mij zijn ze uitgevonden in de middeleeuwen en ik kan me zo voorstellen hoe.
“Hendrik, we hebben iets nodig tegen die vervelende heksen die al onze prinsen omtoveren tot kikkers.”
“Ja, koning.”
“Heb je een idee Hendrik?”.
“Hmm ik kan wel iets bedenken.”
“Wat voor iets dan Hendrik.”
“Iets dat zo reuze mega irritant is dat iedereen die het hoort er gek van wordt en vlucht.”
“Prima, make it happen Hendrik.”

En zo geschiedde. Dankjewel Hendrik.
Dus ja, het laatste wat ik zou willen is de rest van mijn leven achtervolgt worden door zo’n irritant ding. Beeld je in: nooit meer rust. Altijd die irritante muziek op de achtergrond. Aan de andere kant, misschien is het een kwestie van gewenning. Als je het lang genoeg hoort wordt je misschien immuun tegen de draaiorgel verschrikkingen. Maar dan kun je ook immuun worden voor dat Duitse gepraat.

Mijn keus

De oplossing zou natuurlijk zijn: verhuizen naar Duitsland. Dan praat je gewoon altijd Duits en hoeft niemand je meer na te synchroniseren. Of werkt het soms ook andersom? Staat dan voortaan iemand naast je alles in het Nederlands na te schreeuwen?

“IK WIL BIER EN PALING, OKÉ?”

Dan schiet je er natuurlijk niets mee op.

Wat zou jij kiezen: de draaiorgel of nasynchronisatie?